dwa

Nie wiem jak to zrobiłam, ale usiłuję ochłodzić poparzoną prawą dłoń wodą z kranu, jednocześnie lewą ręką staram się o to, żeby nie spalić domu. W końcu pokracznie udaje mi się zakręcić palnik z gazem, ale stan jajecznicy nie jest zachęcający do konsumpcji, a nawet wręcz odwrotnie. Jajka wymieszane ze skorupkami, które niechcąco dostały się na patelnię, mienią się wszystkimi kolorami tęczy, od jasno żółciutkiego jak mały kurczaczek poprzez dorodny pomarańcz, na brązie kończąc. Nie jest tak źle, jak na naprawdę ogromny antytalent kucharski, jaki odziedziczyłam po mamusi. Potrafiłam podczas krojenia do krwi rozwalić sobie rękę do tego stopnia, że wizyta na pogotowiu i szyny były niezbędne; to naprawdę nie moja wina, że nie jestem stworzona do gotowania. Sałatki, owoce, jedzenie w proszku i restauracje są naprawdę dobrymi żywicielami. Dopóki nie pojawi się facet. Nie oszukujmy się: dalej nie miałabym pojęcia, gdzie w mojej kuchni znajduje się patelnia, gdyby Andrzej nie przypałętał się zeszłej nocy.

Chyba niechcący go obudziłam, bo siada przy stole, przecierając oczy i zastanawiając się, gdzie jest. Po chwili dopiero śmiesznie przewraca oczami, wywala moje dzieło do kosza i nastawia wodę. Nie odzywam się, bo wygląda zbyt majestatycznie i strasznie mnie onieśmiela, chociaż z reguły trudno mnie zawstydzić.

-Gaja, pomożesz mi?- stawia przede mną kawę, uśmiechając się słodko. Wygląda dość ponętnie jak na osobę, która jest skacowana i trapią ją problemy miłosne, ale wszyscy nosimy milion masek, więc specjalnie mnie to nie dziwi.

-Raczej nie, bo zaraz muszę wyjść do pracy.

Ach, ta moja sucza natura.

-Ja muszę jakoś odzyskać Marysię, a czuję że tracę ją z każdym oddechem. Przecież jest taka ładna, wszyscy koledzy z uczelni się za nią oglądają, po za tym inteligentna, wygadana, zaraz jej podrzucą jakąś ciekawą ofertę pracy za granicą, a o mnie zapomni. Pomóż mi to naprawić.- nieładnie mu z żałością, a po za tym jak wpatruje się za dużo w smutne twarze, to potem człowiek też gorzknieje i robi mu się przykro, tak jak teraz mi. A w międzyczasie zauważam, że niezły romantyk z tego Adrzejka. Traci ją z każdym oddechem?

Kompletnie nie mam pojęcia, o co tej zimnej wyrachowanej suce chodzi i czemu tak pogrywa z mężczyzną, który dałby jej serce na tacy, więc wysilam się na beznadziejnie tandetne rady, które przeczytałam w jakiś poradnikach dla kobiet leżących w poczekalni u lekarza. Zaczęło się na kwiatach i kolacji, poprzez wakacje w jakimś cudownym miejscu, jak Paryż albo Nowy Jork, na czułym i romantycznym seksie jako największym dowodzie miłości skończywszy.

Szczerze uwierzył, że doświadczenie pozwala mi formułować takie rady, a ja podtrzymywałam to, kiwając w odpowiednich momentach głową, dodając, żeby kupił czerwone róże i żeby wyjazd do stolicy Francji był totalnie spontaniczny; zapewniałam, że na pewno się ucieszy i wszystko wróci do normy, a on nie będzie musiał być stałym klientem baru na Leśnej.

-Normalnie Gajka jak to się uda, to stawiam ci piwo.- pomimo tego, że tego alkoholu miałam już dość w pracy, to ucieszyło mnie to bardziej niż jakieś pieprzone tulipany i cuda jakie wymyślał Andrzej przy kolejnych kawach i moich papierosach.

Kiedy z nudów wyrywam sierść Rumkowi i marznę na balkonie, usiłując skupić się na literkach, wbiega ze zbulwersowaną miną i siada obok mnie, a ja mam wrażenie, że coś cholernie nie wyszło.

-Spieprzyłem sprawę, wiesz? Poszedłem, z kwiatami, uśmiechnęła się nawet, matko jak cudnie, a potem pocałowałem ją w policzek i pachniała dorodnymi wiśniami, które uwielbiam i miała na sobie ten mój ukochany miętowy sweter odsłaniający jej lewe ramię, na którym ma dziurę, dmuchawca fajnego. A potem owszem, kolacja we dwoje, rozmawialiśmy i miałem przez chwilę cudowne wrażenie, że wszystko będzie dobrze, a potem zapytała, kto mi to wszystko doradził.

-I?- spojrzałam na niego wyczekująco, wplatając palce w futerko Rumka, chociaż domyślałam się ciągu dalszego. Głupi Andrzejko.

-No powiedziałem jej, że poznałem w barze na Leśnej taką jedną Gaję, która mi pomogła. A ona wtedy nazwała mnie skurwielem i stwierdziła, że jestem kłamcą i oszustem, skoro miałem pić wódkę z Konarskim, a nie spędzać upojne noce z jakąś barową dziwką. Oburzyłem się trochę, bo zupełnie cię nie zna, a ona powiedziała, że jestem beznadziejny.- mój kochany, nieporadny Wrona wyglądał, jakby strzeliło go sto piorunów. Zdumiony faktem, że idealna Marysia potrafiła zrobić aferę z nocy u jakiejś nic nie znaczącej dziewuchy, zdegustowany, że nazwała mnie dziwką, zrozpaczony, bo oddalała się i to w tempie ekspresowym.

Pierdoliło mu się życie, a on siedział na balkonie z czarnym kotem na kolanach u tej barowej dziwki z Leśnej, pozwalając, żeby głaskała go po głowie i mruczała marne słowa pocieszenia. 

________

muszę być skałą trwałą, co by się nie działo całą energię kierować na nią